Bu söz Diyoraning oyog'idan, sochining uchigacha titratib yubordi. Nosirga uyalibgina qarab qöydi.
-Meni unday atamang!
Nosir indamadi.
U Diyoraning daftaridan konspekt qilardi. Diyora esa "bu bezori ham dars qilar ekanku" deb hayron edi. U stulining orqasiga nafis gavdasini tashlab, ötirib oldi. Parta tagidagi ozgina osilib turgan, qandaydir ingichka arqonning uchiga közi tushdi.
-Bu nima ekan, -deb, parta tagiga egildi. Uncha uzun bölmagan yangi oq arqonni qöliga oldi.
-Qarang, bu nimaga ekan, qizig'a?!
-Haa, arqonmi? -Nosir huddi hursand odamdek, qizchaga sensirab gapira boshladi. -Bu arqon seni bog'lashgada azizam!
Osonlik va hotirjamlik bilan aytilgan gapdan, Diyora özicha buni hazil deb hisobladi.
-Yaxshida, yana takrorlayman meni bunday atamang!
Shu paytda eshik ochilib, kollej qorovuli kirib keldi. Qorovul özi tomon qaragan törtta közga, -Hormanglar! -deb eshikni ichkaridan yopdi.
Qorovul yoshi 40larni qoralagan, sochiga ozgina oq oralagan, özi ham qorachadan kelgan, ozg'in va pakana kishi edi.
-Voyvuu, ofatijonku! -deb, eshikni ichkaridan qulfladiyu, ular ötirgan parta tomon shoshib yurdi. Bu sovuq kishidan qörqgan Diyora, hayrat va najot közlari bilan Nosirga qarab qöydi.
-Kechgacha bizniki bölarkansanda, a? -dedi qorovul qölidagi kalitni partaga qöyib.
Diyora hayolida, "hozir Nosir örnidan turadida, mana bu alkashga bir musht tushiradi", u shunday fantastik hayollar bilan qorovulga tik qaradi:
-Sizga nima kerak özi, eshikni nega qulf...
Diyora boshqa gapira olmadi. Uning ortidan og'ziga tiqilayotgan latta, gapirishiga yöl bermadi. Haa, öylagani chindan ham yolg'on ekan. Nosir uning öng qölini ortga qayirib, bir qöli bilan lattani oxirigacha tiqardi. Qorovul esa qöllari qaltirab kamarini yecha boshladi. Bir lahzada bölib ötgan bu ishdan, Diyora holatida edi va qarshilik qilish vaqti kelganligini angladi. Bösh qölini orqasiga chözdi, ovozi umuman chiqmasdi, qöli esa faqat havoda aylanishdan boshqa narsa qilolmasdi. Qayerga aylanib, örnidan turishga harakat qilsa, Nosir unga qarama-qarshi harakat qilib, turishiga yöl qöymasdi. U arqonni oldida, Diyorani ikkinchi qölini ham qayirmoqchi böldi. Bu vaqtda esa, anavi qorovul shimini pastgacha tushirib, Diyoraning stulini öziga tortdi.
-Biroz sabr qiling Rahm aka, özi qölini bog'lolmayapman! Diyoraning qöliga arqon tekkanidan söng, battar qörqib, qattiqroq tipirchiladi. Boq kuchi bilan arqonni ushdi va stuldan bir amallab turdi. Nosir esa arqonni bir tomonini ushlab olgandi. Diyora arqonni shartta qöyib yubordi. Bu harakatdan söng, bor kuchi bilan arqonni tortib turgan Nosir, muvozanati ushlolmay polga yiqildi. Diyora qorovulni itarib yubordida, parta ustidagi kalitni olib eshikka chopdi. Yöl-yölakay og'zidagi lattani ham olib tashladi. Ikkita kalit osilib turgan xalqadan, qöliga birinchi ilinganini teshikka tiqdi. Tushmadi. Ikkinchisini tiqdi. Eshik ochildi. Yölakka endi qadam qöygan qizaloq, g'alamislardan qutildim deb öylagandi. Diyoraning qadam olishiga, huddi körshapalak ilinganidek ilinib qolgan Nosirning qöllari halaqit berdi. Ulgurmadi. Nosir allaqachon örnidan turib, öljasini changallagandi. Soch og'riganidan va bölayotgan qabih ishlardan Diyora, bor ovozi bilan qichqirib yubordi:
-Aaaaaaa...
Nosir tezlik bilan uning og'zini yopib, sochidan tortib ichkariga sudray boshladi. Nosirning qölida og'riq paydo böldi, tishlangan og'riq.
-Yaramas, manjalaqi. Öchir ovozingni, öchir qanjiq!
Diyora ikki qöli bilan, sochi aralash Nosirning qölini ushlab olgandi. Baqirardi, tög'rirog'i, baqirishga harakat qilardi. Ammo, baqirolmas, kuchli qöllardan chiqib ketolmasdi. Qorovul uning yuziga bir shapatiladida, arqonlardan birini ajratib, oyog'iga boylamoqchi böldi. Qari qorovul buni eplolmadi, qizcha oyog'ini tindirmay tipirchilatardi. Shunda qorovul yana bir shapaloq tushirdi. Bu safargisi ancha qattiq tushgandi. Chöntagidan pakki chiqardida, tinmay ingrayotgan qizaloqning iyagi tagiga tiradi.
-Agar baqirishda davom etsang, boshsiz qolasan. -uning közlarida g'azab bor edi. -Ölasan, tushundingmi?
Diyora bir qorovulning g'azab töla közlariga, bir tomog'iga tiralib turgan pakkiga qarardi. Nafas olishi ham tez-tez bölib, kökragigacha öynab ketardi.
-Jim, tovush chiqarma! -dedi Nosir ham qizni og'zidan qöl olar ekan, qölidagi qonni kördiyu asabi buzuldi. Diyoraning og'ziga boyagi lattani yaxshilab tiqdi. Qiz goh-goh harakat qilishga tushganda, böyniga pichoq qattiqroq tiralib, yana jim bölardi. Nosir Diyoraning ikki oyog'ini juftlab, bir qöli bilan tizza atrofidan quchoqlab ushlab turdi. Ikkinchi qöli bilan arqonni öray boshladi. Oyog'i bilan arqonning bir uchini bosdida, qölida turgan narigi uchi bilan qattiq tortdi. Tizzasidan qisib olgan qölini böshatib, arqonni pishiq qilib bog'ladi. Navbat qöllarga kelib, huddi shu tarzda, oldinga qilib, qöllar ham bög'landi. Qorovul va Nosir qizdan uzoqlashishdi. Najodsiz Diyora ingrardi. U yig'lamsirab, oldinga yuraman dediyu, muvozanat manbayi hisoblanmish qöl va oyoqlar bog'loqligi tufayli, polga gursillab yiqildi.