kelin deyishar ekan boyaqishni. Bunga sabab bundan besh-olti oycha avval turmushga chiqqan edi. Uch kun oʻtgach qaytib kelib qolibdi. Kuyov tomon qiz bola emas ekan deyishganmish, qiz tomon kuyovni uch kun oʻtib bu mashmashani koʻtargani uchun tuhmatchilikda ayiblashaytganmish. Shunda opoy kattalarni taziqi ostida qolib ketgan nevarasiga rahmi kelib, uyiga olib kelib olganmish. Xullas mahallada shunday mish-mish gap, quloqqa chalingan edi...

Avvaldan Holisxon buvisinikiga tez-tez kelib haftalab turib ketardi. Xudo husndan, qaddi-qomatdan siqmagan bu qizni, aql-hushli, fahm-farosat joyida. Biroz olifta satangligi inobatga olmasa, ideyal qiz. Aftidan koʻp yigitlar buni kamchilik deb bilmaydi shekilli, qiz oʻn oltiga toʻlib ulgurmay xaridori chiqibdi... Men bir necha bor opoyni uyida koʻrishib gaplashganman kirishimli, xushfeʼlgina qiz edi. Toʻgʻri qalin boʻlmasada harqalay tanish bilashlardek salom-alik qilib turardik. Ochigʻini aytsam unga hech qachon jiddiy qaramagan ekanman. Sabab uni nozik gavdasiga qarab doimo yosh qizcha deb bilardim. Hattoki turmushga chiqayotganini eshitganimda ʼʼNahotkiʼʼ deb hayratga tushgandim.
Mavzuga qaytsam. Holisxonni shu yerdaligiga ishonchim komilligi uchun bir-ikki tomoq qirib toʻgʻri oshxonaga kirdim. Asboblarni tashlab, chinni-chiroqday qilib tozalangan, shohona jihozlangan oshxonaga havasla, suvi tortmay qolgan rakovinaga esa noxush termildim. Shu top qulogʻimga hammomdan bir maromda oqayotgan suvning shaldirash ovozi eshitildi. Umuman kutilmagan oʻy bilan, yani suv toshyabdi degan oʻyda borib eshikni itardim. Yogʻochlari namiqib yaxshi yopilmay qolgan eshikning ikki barmoq sigʻarli tirqichi toʻrt enli darajada surilib, orqasiga suyab qoʻyilgan allanimaga taqalib qildi. Shundagina miyamga bir fikr uruldiyu, beixtiyor hayajon bosdi.

"U choʻmilayotgan boʻlsa kerak!"

Ixtiyoriymi ixtiyorsiz yana eshikni ohista itardim. Eshik yana biroz surildi,ammo yanada qattiqroq taqalib qoldi. Boshqa itarmadim ammo allaqanday hayajon bilan atrofga qarab olib tirqichga quloq tutdim. Tanasini ishqalab yuvayotganga oʻxshash ovoz eshitilardi. Ichim qizib koʻzlarimni yumdim. Shu hamoni, miyamda qizning xayoliy tasvirlari jonlana boshladi. Qarshimga sovun koʻpigiga burkanib tanasini ohista siypalab yuvinayotgan, atirgul barglar solingan vannada yotgan... Xullas aʼqilning kuchi qizning xayoliy siyratga jilva berardi. Ayni damda shimimni ichida, oʻzgacha hissiyotlar darakchisi harakatni boshlab yuborgandi. Xayollarim esa yanada tiniqlashar, boʻydoqlarga xos fantaziyalar har sonya meni battarroq vasvasaga solardi. Shu on ehtirosli "oh" degan ingroq ovozdan koʻzlarim ochilib ketdi-yu, eshik qiya tirqishidan yon devordagi parlangan koʻzguning bir qismi, anashu koʻzguda esa qizning yalangʻoch aksini koʻrindi. Bu kutilmagan surpriz, men tasavvur qilgandan-da ajoyib manzarani hadya etdi. U vanna chetiga oʻtirib koʻzlarini xumorlanib yumib ochar, qoʻli bilan koʻkragini silar, siqimlar ikkichi qoʻli esa pastroqda, tanasini bu qismi koʻzgu tasvirdan chetda edi, ammo qoʻl harakatlaridan, oyoqlari orasini silab oʻtirgani, ehtimol barmoqlar yoki biror jism yordamida nozik teshikchasi bilan oʻynayotgani kundek ravshan edi. Men-ku, qattiq ehtiros qamrab olgan xuddi filim koʻrayotgandek ichim yonardi... Yoʻq, yoʻq... rosti men avval bunday filimlar koʻrganman. Bu hayotiy tasvir, filimdagidan anchayin koʻproq hayajonga solar va ehtiroslantirardi. Men bir yuzimni eshikka bosgancha, tirqishga moʻralab koʻzgudagi qiz aksini zoʻr ishtiyoq bilan kuzatib turaverdim. Bu manzaradan zavqlanganim sayin, jinsiy azoyim shimim ichida siqilib azob chekardi. Chiqarib olishga esa istihola qilar, shuni uchun shimim ustida gʻijimlab-gʻijimlab qoʻyish bilan kifoyalanardim.

Oradan qanchadir sonyalar oʻtib borardi, men hamon zoʻr berib tirqishga moʻralar, ishtiyoq bilan qizni kuzatardim. Uning holati bir soʻz bilan aytgan, u sarxush edi... U shunchalar berilib ketgan ediki, nazarimda biror shovqinni eshitishi dargumondek tuyulardi. Ayni damda esa, koʻzgudagi xira tasvir menga juda-juda kamlik qilmoqda edi. Men yanayam koʻprogʻini istatay boshladim, shuni uchun eshikni ohista itarib koʻrdim... Afsus shoshqaloqlik, barchasini chippakka chiqardi. Eshik ortiga suyab qoʻyilgan jism, harakat natijasida shovqin chiqib qizni choʻchitib yubordi.

- Kim u?

Ustimdan bir chelak suv quyulgandek boʻlib, joyimdan qimir etolmadim, shu joyda koʻzgu orqali unga qarab turaverdim.

- Buvi sizmisiz?

Uni kuzatib turardim, u esa hadik bilan eshikka koʻz tikkancha javob kutardi.

- Buvi!
- Men... Sanjarman.

Uzoq sukut saqlasam tashvishga tushib, vahima koʻtarishidan hadiksirab javob qaytardim.

- Siz...

U ichkarida boʻlsayam, beixtiyor nozik joylarini qoʻli bilan berkitib bir muddat shu zaylda turib qildi. Sal oʻtib, qayerdaligini idrok qildi shekilli, qoʻllarini tushirdi. Biroq koʻzini eshikdan olmay soʻradi:

- Sanjar aka, buvim shu yerdami?

Uning qaltiroq ovozida, goʻyo allaqanday sir bordek, ayni dam oʻzimni mutlaqo xotirjam his qilib javob qaytardim:
- Yoʻq edilar... Meni oʻzlari chaqirdilar, bir ikkita tuzatadigan narsa bor ekan, shunga kelgandim... Aytolmaysanmi qaysi rakovina quvuri tiqib qolgan ekan?
- Haa... Oshxonada, bu yerdagi emas oshxonada....

Aftidan savol-javobimizdan, u ham xotirjam boʻldi shekilli dush ostiga surilib yuvina boshladi. Men xira tasvirda boʻlsaham uni koʻrib turibman, u esa meni koʻrmayabdi ammo eshikdan nari ketmayotganimni sezib, hanuz diqqat bilan eshikka termilardi.

"Boʻldi, filim tugadi!"

Unda ortiqcha shufqa tugʻdirmaslik uchun, eshikdan nari ketishga majbur boʻldim. Oshxonaga oʻtdim, ammo xayolim eshik oldida qoldi. Rakovina quvurni oʻn besh daqiqaga bormayoq tozalab boʻldim. Lekin shoshmay karedor yaqinida, chuqulanib turaverdim. Chamasi yana ikki, uch daqiqada, suvning ovozi ham oʻchdi. Sal vaqt oʻtib eshik qiya ochildi, avval boshi soʻng yalangʻoch yelkalari koʻrindi. Men oʻzimni unga qaramayotgandek tutdim. U bunga ishonib, asta boʻy koʻrsatdi.

"Voh-voh"

Koʻkragi barobar sochiqqa oʻralib olgan, baxtga qarshi sochiq pastki nozik joylarni bazoʻr berkitib turardi. Afsuski bu shahvoniy manzaradan huzurlanish baxti ikki sonya davom etdi xolos. U roʻparadagi eshik tomon tez yurib ketdi. Uni ortidan kuzatib turib, omad mendan yuz oʻgirdi deb koyina boshlagan edim. Ammo ne baxtki, kutilgan omad yana men tomon yuz burdi. U eshikni ochilmadi, nima qilarini bilmay koridorda oʻralashib qoldi. Tushundimki boya opoy aytgan buzilib qolgan qulf, manshu eshikniki ekan.
Qiz bechora biroz urinib ocha olmagach, ortiga oʻrgilib meni koʻrdi, uyalganidan ovozi titrab salomlashdi:

- Ocholmayabman! - dedi jilmayishga urinib.
- Vaalaykum assalom...

Ortiqcha soʻzsiz, ambur bilan atverkani olib unga yaqinlashdim. Eshik tagida bir tizzamni choʻkka tushirib olgancha, tortqiga ilinmay qolgan dastani qayirib, shoshmasdan eshikni ochishga urinardim. Ayni damda qoʻl harakatimni nazoratida ortiqcha qiyinchilik boʻlmasada, koʻzlarimni boʻy soʻndirish