yлар жуда бахтли оила эди. Ота, она ва уч
ёшли ширингина қизалоқдан иборат бу оила
жуда бахтли ҳаёт кечирар эди. Лекин тақдир
ҳукми бу бахтни уларга кўп кўрди – узоқ
давом этган касаллик сабабли она уч ёшли
қизи ҳамда севимли ёрини ташлаб бу дунёни тарк этди. Турмуш ўртоғининг ўлимидан
чуқур қайғуга ботган ота қизалоғига
онасининг ўлимини қандай тушунтиришни
билмасди. Буни устига гўдак ҳар куни
отасидан "ойим қаерга кетдилар, қачон
келадилар", деб сўрайверарди. – Ойинг ишга кетди, қизим. Ишхонасидан узоқ
муддатли сафарга чақиришган, Худо хоҳласа
тез орада кириб келади, - дея қизини овутиб
қўярди. Қизалоқ бу саволни тез-тез берар ва
деярли бир хил жавоб эшитарди.
Шундай қилиб қизи олти ёшга чиққан йили ота бир меҳрибон, оқкўнгил аёл билан
танишади ва улар турмуш қуришга аҳд
қилишади. Бир куни отаси қизини ёнига
чақириб, аста гап бошлайди: – Қизим, ойинг қайтиб келадиган бўлди. Сен
унинг қиёфасини унутиб қўйганинг йўқми?
Қизалоқ бироз ўйланиб туриб, "йўқ"
маъносида бош қимирлатади. Ҳудди шу
лаҳзада эшик очилиб, остонада ҳалиги аёл
пайдо бўлади. Қучоғини кенг очиб, қизнинг исмини айтиб чақиради: – Қизалоғим, мен сени ойингман,
танияпсанми? Қизалоқ отасига ҳайрон бўлиб тикилади.
- Қизим, ойингни танимаяпсанми? Ахир у
сенинг онанг! Айтгандим-ку, ишга кетган, бир
кун қайтиб келади, деб. Ана қайтиб келди.
Энди тез бориб, "ойи" деб қучоқлаб қўйгин-чи,
бўлақол тез! - деб ота қизини кўзларига тикилди. Қизи индамай аёлнинг қучоғига бориб, "ойи"
деб қўйди. Кўнгли тўлган ота қизини ёнига
бориб, пешонасидан аста ўпди ва "Ҳозир
келаман, сен ойинг билан гаплашиб ўтир
қизим", дея ташқарига йўл олди. Отаси чиқиб
кетгач қиз бирдан йиғлаб юборди ва кўзда ёш билан: - Сиз менинг ойим эмассиз! - деди тўсатдан. -
Менинг ойим ўлган!
Донг қолган аёл ҳайратдан не деярини билмай
турарди.
- Буни мен бобом ва бувимларникига
борганимда уларнинг суҳбатларидан билиб қолганман. Буни фақат мен, бобом ва бувим
биламиз холос. Дадам бундан бехабар. У
ҳалигача ойимни ишга кетган деб ўйлайди. Бу
гапни дадам билмасин, у билса сўзсиз
азобланиб йиғлайди. Сизни доим ойи деб
чақираман. Фақат бу гапларни дадамга айтиб қўйманг. Дадам билса, чидолмай йиғлайди. -
дея қизалоқ йиғлаб юборишдан ўзини зўрға
тутиб турган "янги ойиси"га ёлворарди.
Бу пайт эса эшик ортида турган отанинг кўз
ёшлари кўл бўлган эди.