Собир гапда ўтирар экан, ўртада қайта-қайта айланган икки болалик бева ҳақидаги суҳбатга истамайгина аралашди.
- Ким экан? Қаерда турар экан?
- Ҳа, эри ўлган биттаси. Иккита боласи билан қолибди. Уйланиб олар эдим-ку, лекин хотиним мени еб қўяди. Жуда нозанин аёл. Бир-икки кўрганман, - деди Шавкат.
Собир анчадан бери кўнглида ўйлаб юрган нарсаси қаршисидан чиққанидан хурсанд бўлиб аёлни манзилини олди.
"Ўзимда учта, аёлда иккита... Ҳа, нима қилибди боқиб оламан. Асосийси аёлни уйи бор экан. Рўзғорини қилиб берсам, кийим-кечагини олиб берсам...", ўйлади Собир.
Собир бевани кўрганда ақли қочди. Дўсти Шавкат айтганча бор экан. Жуда гўзал аёл эди. Аёлга совчи бўлди. Қайта-қайта қўлини сўраб борди. Ва ниҳоят аёл розилик берди.
Собир аёлдан маҳрга нима олиб беришини сўраганда, аёл: "Ўзингиз кўнглингиздан чиқариб берақолинг", деб жавоб берди. Аёл Собирни жўмард деб ўйлаган эди, шу холос. Собир кўнглидан чиқариб маҳрга 100$ берди.
Аёл ютинди. Бир оғиз сўз айтолмади. Ийманиб, андиша қилиб хато қилганини тушунди.
Собир кунда кундузи келишни бошлаб юборди. Кечасига биринчисининг ёнида бўлар эди.
Кунлар ўтди. Собирнинг қуруқ қўл билан келиши, ётиб-ётиб дамини олиб кетиши ортиқ Комиланинг жонига теккан эди.
- Собирака! Сиздан илтимос ҳар куни келишингиз шарт эмас. Ҳафтада бир келсангиз етади. Сиз келганингда ҳамма ишларимни ташлаб сиз билан овора бўлиб қоляпман. Тўғри тушунинг. Рўзғорга қарамасам бўлмаяпти, - деди Комила.
Комила уйда тикувчилик қилади. Эрга теккач ҳамма ишини ташлаб қўйган эди.
Эри доим кўтариб келадиган 2 та бўлка нон билан, 1 та идиш сариёғ бир оилага урвоқ ҳам бўлмайди.
Собир истамайгина Комиланинг айтганига рози бўлди.
Комила турмуш қурганига беш ой бўлди. Ўша-ўша 2 та бўлка нон, баъзан сариёғ, баъзан картошка, пиёз...
Орадан икки йил ўтди. Комила ишлаб топганига икки хоналик уйини тўрт хона қилиб олди. Собирга маза. Келади кетади. Комила эри келиши учун тансиқ таомлар, пишириқлар пиширади. Уй тўловларини ўзи тўлайди. Бозор-ўчарини ўзи қилади. Эри эрлик қилаётгани камми? Осонми бошқа оилага 2 та бўлка нон билан, сариёғ кўтариб бориш. Комила икки йилдир-ки рўзғорни ўзи кўтаради.
Собир тайёрига ошуфта...
Хотинини дуо қила-қила, олдига қўйганини ейди.
Комила фақат сабр қилади. Турмушга чиққанига пушаймонлар ейди. Лекин индамайди ичига ютади. Одамларнинг гап-сўзидан чўчиб, ажрашмайди.
Ва ниҳоят Комила кутган кун келди. Собирнинг биринчиси Комилани билиб қолди.
Унинг уйига тўполон қилиб келди. Аксига олиб Собир иштаҳа билан Комила пиширган сомсани паққос тушираётган эди. Собирнинг тўполондан ҳуши бошидан учди. Комила босиқлик билан деди: "Тўполон кўтаришингиз шарт эмас. Эрингизни олиб чиқиб кетаверинг!"
Аёл Собирга қараб шанғиллади: "Талоғини бериб чиқиб кетасан ёки кунингни кўрсатаман!"
Собир ранги ўчиб, Комилага қаради-ю секингина: "Талоқсан", деди.
Комиланинг елкасидан тоғ ағдарилгандай енгил бўлиб: "Мингдан минг розиман. Яхши боринг. Оилангиз билан қўша-қаринг!", деди ичидан хурсанд бўлиб. Собир қайтиб келмади.
Комила ҳам бошқа эр қилмади. Шунга қарор берди. Ўзининг иши, кучи бор. Йўлини топиб кетади. Болаларига қўшиб яна биттасини боқиш унга анча оғирлик қилаётган эди. Ўша оғирлик Собир кетгач йўқолди.