��адим замонда содда меҳнаткаш деҳқон ўтган экан. У доим “Эй Аллоҳ! Бизни сув балосидан ва ўт балосидан асра!” деб тилаб юрар экан.
Кунлардан бир куни унинг хотини Зайнаб озроқ ҳазиллашиб “Эй содда эр!” Ҳудодан тилаганингизда “Хотин балосидан ҳам асрагин деб қўшиб кетинг” дебди. Шунда эр “Хотинда бало нима қилади” дебди. Хотин кулибди ва эртаси куни бозордан 4 та балиқ олиб, эри қўш хайдайдиган йўлига кўмиб қўйибди.
Деҳқон қўш хайдаб турса, омоч тагидан балиқлар чиқиб қолибди. У ғоят хурсанд бўлиб хотинини чақирибди:
-Эй хотин, Оллоҳни берганини қара, тезда кечки тушликка пишириб олиб кел – дебди.
Хотини “Хўп бўлади” деб, балиқни олиб уйига жўнабди. Деҳқон ўз иши билан машғул бўлибди.
Кеч кирибди. Афсуски, қовурилган балиқдан дарак йўқ эмиш. Деҳқон роса чарчаб, қорни очиб уйга келса, хотини қошига ўсма қўйиш билан овора эмиш.
Деҳқоннинг роса жаҳли чиқибди ва бақирибди:
-Эй нопок хотин! Шунчалик ҳам дангаса бўласанми?
Қани балиқ, мен очман!
Хотин ҳайрон бўлиб:
-Қанақа балиқ – дебди.
-Ахир омоч тагилан чиққан балиқчи? – деб деҳқон хотинини ура бошлабди.
Хотини товушининг борича додлабди. Тез орада қўшнилар йиғилибди ва эру хотинни ажратиб, хотиндан нима бўлганини сўрашибди.
-Эй асло сўрамангиз, азиз қўшнижонлар. Эрим баъзида телба бўлиб қолади. Нима деётганини ва нима қилаётганини ўзи билмайди. Ишонмасангиз ўзидан сўранг.
Эридан сўрашса, содда деҳқон бор воқеани қўшниларга айтиб берибди.
Қўшнилар роса кулишибди ва Зайнабнинг гапи ростлигини англашибди. Ахир ердан балиқ чиқмайдику. Зайнаб “эрим тезда ўзига келади, фақат ҳозирча оёқ-қўлини боғлаб кетинг” дебди. Улар бегуноҳ деҳқонни роса уриб, оёқ-қўлини боғлаб, “Шундай телба киши билан чидаб яшаётганингиз учун раҳмат сизга Зайнабхон” деб, чиқиб кетишибди.
Зайнаб қаҳ-қаҳлаб кулиб:
- Қандай бўлар экан хотин балоси – дебди.
- Эй ҳудо, сув узоқроқда, ўт узоқроқда! Аввало хотин макридан, кейин сув ва ўт балосидан асрагин – дебди бечора эр.
Зайнаб кулиб, оилада ўз ўрни борлигини, эрни эр қилувчи ҳамда қаро ер қилувчи ҳам хотин эканлигини айтиб, эрини ечиб, ундан кечирим сўрабди.
Эй эркаклар! Биз мақтанамиз, оила бошимиз деб, афсус, бўйинни эсдан чиқарамиз. Бўйин ким? Бўйин хотинларимиз. Бошни кўтариб турувчи, у ёққа, бу ёққа бурувчи, Аллоҳ асрасин, ерга қаратиб қўювчи ҳам бўйиндир. Аллоҳ ҳаммамизга вафодор бўйин ато қилсин